Χαρακτηριστικά του αναπτυσσόμενου ιαπωνικού κυδωνιού σε ένα προσωπικό οικόπεδο (20 φωτογραφίες)

Το ακριβές όνομα αυτού του θερμοφιλικού φυτού είναι τα ιαπωνικά γονιδιώματα. ο θάμνος επιτυχώς ριζώνει σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από ήπιο κλίμα. Τα φυτά που βρίσκονται σε περιοχές με σκληρούς χειμώνες, όταν η θερμοκρασία πέσει κάτω από -30 °, παρουσιάζουν αρνητικές επιπτώσεις. Οι ετήσιοι βλαστοί και μπουμπούκια τους πιθανότατα θα παγώσουν, και την άνοιξη το κυδώνι δεν θα ανθίσει τόσο έντονα όπως αναμενόταν, αλλά τα κλαδιά που πέρασαν τους κρύους μήνες κάτω από το κάλυμμα του χιονιού θα αναπτυχθούν ενεργά με την έναρξη της θερμότητας.

Δυνατότητες τοποθέτησης στον κήπο

Το ιαπωνικό κυδώνι πρέπει να βρίσκεται στην πιο φωτιζόμενη περιοχή, όλες οι ποικιλίες είναι εξαιρετικά φωτοφιλικές και ανθίζουν λίγο στη σκιά. Είναι ανθεκτικό στην ξηρασία, ενώ η φροντίδα για το ιαπωνικό κυδώνι σε νεαρή ηλικία απαιτεί τακτική μέτρια ενυδάτωση, η στασιμότητα της υγρασίας θα πρέπει να αποφεύγεται.

Τα πλούσια σε χούμο εδάφη με ελαφρώς όξινη αντίδραση είναι κατάλληλα για τις περισσότερες ποικιλίες και τύπους henomeles: ελαφρύ αμμώδες αργίλιο, sod-podzolic, αργιλώδης, πρέπει να ασκείται προσοχή σε τυρφώνες. Εάν το ιαπωνικό κυδώνι φυτεύεται στην αλκαλική ζώνη, η πιθανότητα χλωρίωσης των φύλλων είναι υψηλή.

Το ιαπωνικό κυδώνι στο σχέδιο τοπίου μπορεί να χρησιμοποιηθεί λαμβάνοντας υπόψη πολλούς παράγοντες:

• βέλτιστη νότια πλευρά του σπιτιού.
• κατάλληλες γωνίες στην περιοχή, προστατευμένες από παγετό και ισχυρούς ανέμους.
• αν ο κήπος σπάσει σε ένα λόφο, οι νοτιοδυτικές και νότιες πλαγιές πρέπει να επιλεγούν για τα γονιδιώματα.

Προκαταρκτική προετοιμασία και προσγείωση

Λόγω του πόσο σωστά και με πόσο καλά προετοιμάστηκε το έδαφος, εξαρτώνται οι περισσότερες από τις πτυχές της ανάπτυξης θάμνων. Το φθινόπωρο, το οικόπεδο καθαρίζεται από ζιζάνια, ακριβώς πριν από τη φύτευση (μέχρι την άνοιξη) κρατιέται κάτω από τον μαύρο ατμό. Το βαρύ και περιθωριακό έδαφος αραιώνεται με άμμο και φυλλώδη εδάφη, λιπάσματα με ανθρακικό κάλιο και φωσφορικά άλατα, συμπιεσμένο τύρφη εισάγονται ενεργά.

Η φύτευση και η φροντίδα για το ιαπωνικό κυδώνι σε ανοιχτό έδαφος αρχίζει στις αρχές της άνοιξης, όταν το έδαφος έχει ήδη αποψυχθεί, αλλά το έδαφος δεν έχει αρχίσει να ανθίζει. Φθινόπωρο φύτευση του κυδωνιού κατά την άφθονη πτώση των φύλλων είναι επιτρεπτή, αλλά όχι πάντα συνιστάται, δεδομένου ότι henomeles αγαπά τη ζεστασιά και μπορεί να πεθάνει.

Οι ειδικοί επιμένουν ότι το ιαπωνικό κυδώνι πρέπει να μεταμοσχευθεί μόνο μία φορά - όταν τοποθετείται σε μόνιμο "τόπο διαμονής", όπου μπορεί να ανθίσει σταθερά και να αποφέρει καρπούς για 50-60 χρόνια. Το φυτό δεν ανέχεται τέτοιου είδους χειρισμούς, η υπερβολική παρέμβαση στη βλάστηση του μπορεί να προκαλέσει μείωση του αριθμού των λουλουδιών. Αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά το σχεδιασμό του τοπίου, αξίζει να σκεφτούμε εκ των προτέρων, όπου ο θάμνος με κοκκινωπό, λιγότερο συχνά λευκό και ροζ μπουμπούκια θα φαίνονται καλύτερα.

Κανόνες για τη φροντίδα των νέων εκφορτώσεων

Έτσι ώστε το καλοκαίρι το κυδώνι να είναι πλούσιο, το χώμα γύρω του πρέπει να χαλαρωθεί καλά, αφαιρώντας ταυτόχρονα τα ζιζάνια. Γύρω μπορείτε να ρίξετε ένα στρώμα 3 εκατοστών του κελύφους από κουκουνάρια, θρυμματισμένο φλοιό, τύρφη, πριονίδι. Η σπορά γίνεται καλύτερα την άνοιξη, όταν το έδαφος είναι ζεστό και επαρκώς υγρό και η διαδικασία του φθινοπώρου πρέπει να ξεκινήσει μετά τη θερμοκρασία ψύξης.

Κατά τους πρώτους 12 μήνες, το φυτευμένο φυτό δεν χρειάζεται να υποβληθεί σε επεξεργασία με υγρή επικάλυψη (υπάρχει υψηλός κίνδυνος βλάβης στις ρίζες), τα θρεπτικά συστατικά που φυτεύτηκαν αρχικά την άνοιξη θα είναι αρκετά. Για 2-3 χρόνια μετά τη μεταμόσχευση, όταν το χιόνι έχει ήδη καταψυχθεί, η διαδικασία αποχώρησης μειώνεται στην εφαρμογή οργανικών και ανόργανων λιπασμάτων: τα καλλυντικά και τα υπερφωσφορικά σκευάσματα, το κομπόστ τοποθετούνται στον κύκλο του κορμού και το καλοκαίρι εισάγεται διάλυμα περιττωμάτων πουλιών και νιτρικού αμμωνίου. Όταν αποφασίζουμε πώς και πώς να τροφοδοτούμε τα γονιδιώματα, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τα χαρακτηριστικά του εδάφους και της περιοχής ανάπτυξης.

Το φθινόπωρο, το ιαπωνικό κυδώνι καλύπτεται από κλαδιά ερυθρελάτης, πασπαλισμένα με πεσμένα φύλλα - τα μέτρα αυτά θα την βοηθήσουν να επιβιώσει από το κρύο του χειμώνα. Τα χειμωνιάτικα μοσχεύματα και τα νεαρά δενδρύλλια μπορούν να καλυφθούν με spanbond ή lutrasil, υποβαθμισμένους θάμνους και γενικά "βιβλίο" με τη βοήθεια διαστάσεων ξύλινα κουτιά, μεγάλα κουτιά από χαρτόνι.

Μέθοδοι αναπαραγωγής του ιαπωνικού κυδωνιού

Η απλούστερη και πιο αξιόπιστη μεθοδολογία αναγνωρίζεται από τους αγρότες για την καλλιέργεια φυτών από τους σπόρους. Όταν τρώει ή επεξεργάζεται ώριμα φρούτα, ο πυρήνας καθαρίζεται με καφέ σπόρους κατάλληλους για φύτευση. Απομακρύνονται και σπέρνονται αμέσως στο έδαφος, έτσι ώστε να τυλίγονται απευθείας στο έδαφος. Η βλάστηση όλων των τύπων κυδώνι μπορεί να φθάσει το 80%, με την εμφάνιση της θερμότητας παχιά βλαστοί εμφανίζονται, επιπλέον, δεν χρειάζονται προκαταρκτική προετοιμασία του εδάφους.

Εάν δεν ήταν δυνατόν να φυτευτούν οι σπόροι πριν από την εμφάνιση του κρύου καιρού, θα πρέπει να τοποθετηθούν για στρωματοποίηση - τοποθετούνται για 2-3 μήνες σε υγρή άμμο (η θερμοκρασία περιβάλλοντος δεν πρέπει να υπερβαίνει τους + 5 ° C).

Την άνοιξη, οι βλαστοί που έχουν κολλήσει φυτεύονται στο έδαφος στον τόπο όπου προγραμματίζονται να αφεθούν για περαιτέρω ανάπτυξη και καρποφορία. Οι δακτύλιοι ηλικίας δύο ετών αποκτούν έναν επιμηκυσμένο ριζικό τύπο ρίζας, αν προσπαθήσετε να τις μεταφέρετε σε άλλη θέση, οι ρίζες ενδέχεται να καταστραφούν, έτσι οι ειδικοί συνιστούν να αφήνετε τα γονιδίωμα μόνο μετά την πρώτη μεταμόσχευση.

Η διάδοση από τους σπόρους είναι οικονομικά πιο αποτελεσματική από τη χρήση μιας βλαστικής τεχνικής, αλλά τα χαρακτηριστικά μοσχεύματος του κυδωνιού διατηρούνται κατά τον εμβολιασμό και τον εμβολιασμό. Τα μοσχεύματα επιλέγονται στις ξηρές ημέρες στις αρχές Ιουνίου, όταν φυτεύονται, τα διεγερτικά ανάπτυξης προστίθενται στο μείγμα τύρφης και άμμου. Η ριζοβολία παρατηρείται στο τέλος ενός και μισού μηνός, το ποσοστό επιβίωσης είναι 30-50%.

Οι απογόνες των ριζών συμβάλλουν στην εξάπλωση του δακτυλίου σε πλάτος, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για αναπαραγωγή. Κατά την εκσκαφή τέτοιων βλαστών, αφήνονται βλαστοί, των οποίων το μήκος δεν υπερβαίνει τα 15 cm, το πάχος τους θα πρέπει να φτάσει τα 50 mm. Κάθε θάμνος παράγει περίπου 5-6 βιώσιμα κλαδιά ρίζας. Τοποθετούνται κάθετα στο έδαφος, ποτίζονται τακτικά, έτσι ώστε η υγρασία του εδάφους να είναι πάντα πάνω από το μέσο όρο. Αυτός ο ιστότοπος είναι mulched χρησιμοποιώντας μάρκες, χούμους, μάρκες. Το μειονέκτημα της αναπαραγωγής από τους κλάδους των ριζών είναι η ανάγκη ανάπτυξης φυταρίων. Και οι καρποί αυτών των θάμνων είναι συνήθως μικρότεροι.

Κανόνες κλαδέματος Henomeles

Όλες οι ποικιλίες ανεχτούν ένα κούρεμα, το οποίο εκτιμάται ιδιαίτερα από τους κηπουρούς. Το ζήτημα του πώς να κόβουμε τον θάμνο έρχεται κάτω για τα ακόλουθα καθήκοντα: εξυγίανση, σχηματισμός θάμνων, αναζωογόνηση. Για εργασία, πρέπει να σηκώσετε μακρύστενα γάντια που να προστατεύουν από αιχμηρές αιχμές.

Για λόγους αποχέτευσης, κόβονται ξηροί βλαστοί που πέθαναν κατά τους παγετούς. Εδώ θα χρειαστείτε ένα αρχείο κήπου και κηπευτικά, οι τόποι επιρροής θα πρέπει να αντιμετωπίζονται άφθονα με τον κήπο var. Μετά από αυτή τη διαδικασία, ο θάμνος έρχεται στη ζωή, μεγαλώνει πιο γρήγορα.

Το κλάδεμα για το σχηματισμό του δακτυλίου εκτελείται στην αρχή της άνοιξης, όταν η henomelesa είναι ήδη 4-5 ετών. Η ετήσια αφαίρεση μέρους των βασικών βλαστών σας επιτρέπει να επιβραδύνετε την αύξηση του μεγέθους των θάμνων και την πυκνότητα τους, για μια αρμονική ανάπτυξη θα αρκεί μόνο 2 ρίζες απογόνων. Επιπλέον, είναι καλύτερα να αφήνετε βλαστούς που αναπτύσσονται οριζόντια 20-40 cm από το έδαφος. Οι κατακόρυφες και οι ερπυστικές διαδικασίες θα πρέπει να κοπούν.

Το κλάδεμα κατά της γήρανσης είναι σημαντικό όταν το ιαπωνικό κυδώνι φτάνει τα 8-10 χρόνια. Ο θάμνος αραιώνεται, στερεί επιμήκη, λεπτά και αδύναμα κλαδιά, αφήνοντας όχι περισσότερο από 15 ισχυρούς βλαστούς. Μόνο κλάδοι ηλικίας 3-4 ετών αποδίδουν καρπούς, επομένως το στέμμα σχηματίζεται έτσι ώστε να παραμένουν πάντα μόνο οι διαδικασίες που δεν υπερβαίνουν τα 5 χρόνια.

Πρόληψη ασθενειών

Ιαπωνικά διακοσμητικά κυδώνι δεν φοβούνται τα περισσότερα παράσιτα. Παρ 'όλα αυτά, σε συνθήκες υψηλής υγρασίας και στασιμότητας του νερού, είναι πιθανή η εμφάνιση νέκρωσης και κηλίδωσης, ο μύκητας μπορεί να οδηγήσει σε αποξήρανση και παραμόρφωση των φύλλων. Η κοκοροσπόρηση εκφράζεται ως στρογγυλά καφέ, και η ραμίλιαλωση εκφράζεται ως καφέ κηλίδες. Η επεξεργασία έρχεται κάτω από τον ψεκασμό με σαπούνι-χαλκό υγρό ή fundozole. Μια ασφαλέστερη μέθοδος είναι η χρήση της έγχυσης κρεμμυδιού.

Λίγο για την ευχάριστη: φρούτα

Τα φρούτα ωριμάζουν το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, κάθε θάμνος μπορεί να δώσει έως και 2-3 κιλά συγκομιδής, όλα εξαρτώνται από την ένταση των ανθοφόρων φυτών την άνοιξη. Η επικονίαση της κουλτούρας πραγματοποιείται σε διασταυρωμένο τρόπο, οπότε αν χρειαστείτε φρούτα, θα πρέπει να φυτέψετε κοντά πολλά φυτάρια ή μόλις 2-3 ποικιλίες. Στη μεσαία λωρίδα, η καλλιέργεια θα παραμείνει πράσινη για μεγάλο χρονικό διάστημα, πρέπει να συλλεχθεί πριν από τον παγετό, διαφορετικά η γεύση θα παραβιαστεί.

Ο Henomeles ωριμάζει τέλεια στις συνθήκες του δωματίου, σταδιακά γίνεται κίτρινο - μπορεί να μεταποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Εάν ένα φρούτο που μοιάζει με ένα μικρό μήλο ρυτίδες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τροφή - αυτή είναι μια φυσική διαδικασία. Το αρωματικό ιαπωνικό κυδώνι μπορεί να αποθηκευτεί στο σπίτι μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου.

Κυδώνι που καλλιεργείται στον κήπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή παστίλιου, σιροπιού, ζελέ, μαρμελάδας, ποτού. Οι οργανοληπτικές ιδιότητες των φρούτων βελτιώνουν σημαντικά και ανανεώνουν τη γεύση των κομπόστας και των μαρμελάδων από αρρόνια, ροδάκινα, μήλα, βερίκοκα. Οι ξηρές φέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κομπόστες από ένα μείγμα αποξηραμένων φρούτων.