Ścieżki żwirowe: zalety, wady i opcje projektowania (26 zdjęć)

Ścieżki w ogrodzie są niezbędne, aby stworzyć przytulny projekt osobistej działki. Istnieje wiele sposobów na stworzenie ścieżki ogrodowej. Najprostszym i najpopularniejszym jest użycie żwiru. Jest to najbardziej przystępne cenowo, nowoczesne i jednocześnie stylowe rozwiązanie dla działki ogrodowej. Może być stosowany zarówno do głównych ścieżek do wejścia do transportu, jak i do szlaków dekoracyjnych, które są wykorzystywane przede wszystkim jako elementy dekoracyjne. Ścieżki ogrodowe wykonane z żwiru mają pewne zalety i wady, a ich tworzenie jest dopuszczalne z dala od wszystkich działek domowych.

W których obszarach lepiej nie używać żwiru na tory

Żwir na ścieżki w kraju można stosować na prawie każdym miejscu. Są jednak miejsca, w których jego użycie może być nieodpowiednie lub nieskuteczne. Należą do nich:

• Witryny, które praktycznie nie są zaangażowane. Ścieżki żwirowe bardziej niż inne wymagają regularnej i wysokiej jakości opieki. I nie chodzi nawet o same ścieżki, ale o ziemię wokół nich, więc użycie tego materiału na obszarach, które praktycznie nie są zaangażowane, jest nieskuteczne. Na zewnątrz chodnika będzie nieporządna ziemia, trawa, liście i śmieci. Z czasem wszystko będzie na torze i zamieni się w zwykłą ścieżkę, na której usiane są małe kamyki.
• Obecność moli. Mali podziemni mieszkańcy bardzo szybko niszczą zadbany wygląd żwirowych ścieżek.
• Obecność drzew. Opadłe liście są trudne do usunięcia z kamyków. Odkurzacz ogrodowy może rozwiązać problem, ale nie ma go każdy właściciel letniego domku.
• Małe dzieci Dzieci uwielbiają biegać boso po ogrodzie, a chodzenie boso po żwirze jest wystarczająco bolesne.

Jeśli nie ma przeciwwskazań do korzystania z żwiru, pozostaje tylko wybrać rodzaj materiału i jedną z opcji projektowania ścieżek w ogrodzie.

Zalety i wady żwiru na tory

Ten typ toru ma wiele istotnych zalet. Należą do nich:

• Rozsądna cena. Żwirowa zrób to sam będzie znacznie tańsza niż inne rodzaje dekoracji.
• Szeroki zakres wyobraźni. Aby uzyskać oryginalny projekt torów, możesz użyć szarego i kolorowego żwiru, zastosować go między fragmentami ogrodu, jako dekorację klombu lub między nasadzeniami.
• Długowieczność Nie są zmywane przez deszcze i są bardzo wygodne nawet w mokrych okresach. Dzięki regularnemu usuwaniu chwastów i resztek przetrwają bardzo długo.
• Prostota urządzenia. Niezwykle łatwo jest wykonać żwirowe ścieżki w kraju własnymi rękami, nawet bez specjalnej wiedzy i umiejętności.

Pomimo oczywistych zalet stosowania żwiru do układania torów, materiał ten ma również szereg wad, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o jego użyciu. Należą do nich:

1. Monotonna faktura i mały wybór kolorów.
2. Konieczne jest regularne leczenie podłoża drogowego w celu ochrony przed chwastami.
3. Prostota wykonania, z powodu której może nie pasować do nowoczesnego wyglądu zewnętrznego.

Większość wad jest niejednoznaczna, więc ścieżki żwirowe są bardzo popularne.

Rodzaje żwiru do projektowania torów

Istnieje kilka rodzajów materiałów, które można wykorzystać do dekoracji ścieżek i innych elementów ogrodu. Najczęściej używane:

• Granit kruszony kamień. Wykonany jest w środowisku przemysłowym. Różni się trwałością i ostrym kątem. Z tego powodu może pozostać na podeszwie. Ma jednolity szary kolor.
• Kamień rzeczny. Małe kamyki o okrągłym kształcie. Jego rozmiar jest większy niż klasyczny żwir, dlatego należy go stosować w małej warstwie.
• Żwir Ma okrągły kształt i niezwykły kolor. Chodzenie po takim materiale jest bardzo wygodne. Najczęściej stosowany w mieszaninie z małym żwirem.
• Kruszony łupek. Ma najbardziej atrakcyjne walory dekoracyjne. Tworzy niezwykłe iskry. Można go mieszać z małym żwirem.

Po wybraniu optymalnego rodzaju materiału możesz przystąpić do projektowania ścieżki według własnych upodobań.

Główne etapy projektowania torów

Żwirowe tory są dość proste. Wystarczy mieć przy sobie niezbędne narzędzia i materiały, a także zrobić szkic przyszłego projektu krajobrazu. Technologia, jak zrobić ścieżkę ze żwiru, składa się z kilku głównych kroków.

Znaczniki

Przed rozpoczęciem głównej pracy konieczne jest narysowanie konturów przyszłych ścieżek. W przypadku prostych ścieżek najlepiej używać niskich kołków, a także sznurka, które należy związać między nimi. Odległość między kołkami powinna wynosić średnio 1,5 metra.

Ścieżki kręte są trudniejsze do oznaczenia. Kołki w tym przypadku nie są praktyczne. Lepiej jest położyć wąż ogrodowy, który można dodatkowo okrążyć farbą, kredą lub piaskiem. Nie rób zbyt szerokiej ścieżki z tego materiału. Jego szerokość powinna wynosić 0,5-1,2 m. Podczas znakowania należy wziąć pod uwagę szerokość krawężnika.

Przygotowanie wykopu

Konieczne jest usunięcie darni z wcześniej przygotowanych obszarów, a także wykopanie dołu, którego głębokość powinna wynosić około 20 cm. Najlepiej wykopać boczne części ziemi łopatą bagnetową i usunąć ziemię łopatą. Konieczne jest również ostrożne kopanie, usuwanie gruzu i wyrównywanie dna wykopu.

Instalacja granic

Zastosowanie granic w projektowaniu ścieżki żwiru jest obowiązkowe. W przeciwnym razie materiał szybko rozproszy się po całym obszarze. Granice są ustalane podczas przygotowywania rowu. Pomoże to zasnąć żwirowi.

Do jego produkcji można użyć drewnianych kolumn, cegieł, kamieni naturalnych lub krawężników, butelek lub specjalnej granicy taśmy. Powinien znajdować się około 5 cm nad torem.
Materiał do produkcji granicy powinien być przymocowany do rozwiązania. Najpierw musisz wykonać betonową podstawę lub przynajmniej podłoże z piasku i żwiru. Kamienie na krawężniku powinny mieć mniej więcej ten sam rozmiar, a szerokość rowka na krawężniku powinna być jeszcze kilka sentymentów.

W zależności od wysokości krawężnika konieczne jest wylanie podłoża z piasku i żwiru. Następnie beton należy wlać do rowka. Pozwól zamrozić. Następnie pozostaje tylko ułożyć kamienie lub cegły na gotowej podstawie, po wlaniu do niej zaprawy cementowej.

Do produkcji granic możesz użyć drewnianych kołków. Muszą być jednak wysokiej jakości, mieć jeden rozmiar i być wstępnie potraktowane preparatami przeciw owadom i gniciu. Aby uzyskać taką granicę, należy wykopać rowek o głębokości około 15 cm i w niego wbić kołki. Kłody mogą mieć tę samą wysokość i można przełączać między kołkami wysokim i niskim.

Przygotowanie poduszki do żwiru

Łóżko dla dekoracyjnego żwiru można przygotować na kilka sposobów:

• Na dnie wykopu należy umieścić geowłókniny, a następnie wypełnić go dużym żwirem, który najpierw należy zmieszać z gliną.Tę mieszaninę należy zalać wodą i sprasować. Aby to zrobić, najlepiej użyć wibrującej płyty, ale możesz dobrze deptać stopy. Następnie grubość poduszki powinna wynosić około 10 cm.
• Do produkcji poduszek można użyć piasku. Jego zastosowanie jest lepsze do drenażu. W takim przypadku najpierw musisz ułożyć duży pokruszony kamień warstwą około 7 cm, a następnie przykryć geowłókniną, a dopiero potem zalać piasek warstwą 5 cm.
• Najłatwiejszym sposobem, który można zastosować w przypadku ścieżki wykonanej ze żwiru, jest wypełnienie dołu fundamentowego dużym żwirem, po czym jest on pokryty geowłókniną.

Bez względu na metodę nie zaleca się stosowania polietylenu jako membrany ochronnej. Prowadzi to do stagnacji wody. Konieczne jest użycie materiału, który przepuszcza wodę. Z tego powodu woda po deszczu nie stanie na torach, co wydłuży ich żywotność.

Żwirowa zasypka

Dzień po przygotowaniu poduszki można przejść do głównego etapu pracy - wypełnienia żwiru. Grubość warstwy powinna wynosić około 5 cm. Jeśli na torze użyto kilku rodzajów żwiru dekoracyjnego, zaleca się ich wcześniejsze wymieszanie, aby kolor i faktura były jednolite. Żwir musi być dobrze wyrównany i nieco ubity.

Zużycie żwiru zależy od jego warstwy, rodzaju i wielkości. Średnio 50 kg, 5 cm - 60 i 7 cm - 100 kg idzie na tor o szerokości jednego metra i długości jednego metra z warstwą 3 cm. Ilość materiału może się różnić w zależności od jego frakcji.

Tak więc sposób poprawnego żwirowania jest dość prosty. Ścieżka zmienia długowieczność, jest piękna, schludna i idealnie pasuje do zewnętrznej części niemal każdego domu lub domku. Ponadto produkcja zajmuje minimum czasu, a przy użyciu materiału o różnych frakcjach i kolorach uzyskany zostanie niesamowicie piękny projekt krajobrazu.