Ideeën voor de tuin in het land

Om te zeggen dat het allemaal hetzelfde is voor planten in welke tuin alleen een persoon kan groeien die verre van landbouw is. Het bodemvochtgehalte, de gasuitwisseling en de soortensamenstelling van micro-organismen die in de bovenste lagen van de aarde leven, zijn afhankelijk van de vorm en de grootte van de bedden. Al deze factoren hebben een directe invloed op de kwaliteit van de ondergrond en dus op het productiviteitsniveau - het belangrijkste criterium voor succes voor elke tuinier of tuinier. Hoe een wetenschappelijke benadering te gebruiken ten behoeve van uw tuin, hoe niet alleen een nette uitstraling van bedden te creëren, maar ook de opbrengst van uw perceel te maximaliseren? We zullen proberen deze vragen in deze publicatie te beantwoorden met een grootschalige selectie van foto's van een breed scala aan bedden.

De tuinbed is een relatief klein, vaak vrij geïsoleerd stuk grond waarop u individuele zorg voor een bepaalde gewasplant kunt geven, een vochtig regime kunt creëren en kunt bemesten. Uiteraard worden planten met verschillende landbouwtechnieken, vaak met tegenovergestelde zorgbehoeften, gekweekt in een zomerhuisje of in een tuin - zonder een individuele aanpak kunnen geen hoge opbrengsten worden bereikt. Het is voor dit doel dat differentiatie op de site nodig is - de verdeling van het grondgebied in zones en zones in bedden.

Als het doel van de bedden voor elke tuinman min of meer duidelijk is, worden nuances zoals het verlichtingsniveau, de samenstelling van de grond en zelfs de consistentie, noodzakelijk voor verschillende gewassen, niet altijd overwogen en niet allemaal. Helaas leidt het gebrek aan begrip dat een andere aanpak nodig is voor bijvoorbeeld komkommers en tomaten, tot een aanzienlijk opbrengstverlies. Het creëren van moeilijke greppels voor het planten van bepaalde gewassen en geïsoleerde bedden, de eigenaar van de site kan de planten de juiste zorg geven - alle inspanningen zullen onveranderlijk hun vruchten afwerpen met de kwaliteit of kwantiteit van het gewas.

Er zijn twee belangrijke (en tegelijkertijd diametraal tegenovergestelde) benaderingen van de landbouw:

• traditionele;
• Milieu.

De traditionele manier om het land te bewerken is een principe dat tot het verleden behoort, ongelooflijk bewerkelijk en vaak irrationeel, uiterst traumatisch voor het ecosysteem. Het is gebaseerd op menselijke pogingen om de processen in de bodem, de toestand ervan, te beheersen. De volgende activiteiten houden verband met de traditionele landbouwmethode:

• twee keer graven van de grond (per jaar);
• herbicide behandeling;
• ongecontroleerde hoeveelheid kunstmest die op de grond wordt aangebracht;
• bedden met dit principe van de landbouw worden zo gecultiveerd dat ze een klein aantal capillairen hebben en bijgevolg een onvoldoende aantal micro-organismen.
• Al deze factoren leiden onvermijdelijk tot lage productiviteit, uitputting van de bodemrijkdommen.

De tweede benadering, ecologisch (natuurlijk), is gebaseerd op het vermogen van de bodem om zichzelf te regenereren. Er zijn veel principes van natuurlijke landbouw, maar ze zijn allemaal gebaseerd op het feit dat mensen zich zelden bemoeien met het natuurlijke verloop van processen in de bodem. Het graven van de aarde wordt vervangen door oppervlakteteelt en wieden 1 keer per week of twee door tijdig mulchen.

Moderne landbouwmethoden zijn gebaseerd op de ecologische methode en met deze aanpak herstellen micro-organismen, plantenwortels en insecten onafhankelijk de bodemstructuur. Een toename van het aantal capillairen verhoogt de gasuitwisselingsprocessen, waardoor wortels van planten van nature worden verrijkt met stikstof, wat leidt tot een toename van zowel de kwaliteit als de kwantiteit van het gewas. Dit alles kan gebeuren zonder kunstmest of met hun minimale hoeveelheid.

Alleen op het eerste gezicht lijkt het erop dat de bedden alleen in grootte en vorm van elkaar verschillen. Hoewel deze indicatoren van groot belang zijn voor planten die een individuele benadering en isolatie van andere gewassen nodig hebben. De bedden kunnen door het vormingsprincipe verschillen, bijvoorbeeld niet op de site, maar erboven, gelegen aan de zogenaamde "groene muur" of binnen plastic buizen met een grote diameter. Het hangt allemaal af van hoe je voor elk specifiek type plant zorgt.

De tuinbox is tegenwoordig een van de meest populaire methoden voor het cultiveren van grond. Deze manier van planten maakt het niet alleen mogelijk om een ​​aparte plek voor elke cultuur te creëren, maar ook om het landschap van een zomerhuisje of tuin op een hoog esthetisch niveau te organiseren. Het is niet moeilijk om een ​​tuin in de vorm van een doos te organiseren - een hek in de vorm van lage bewakers wordt geïnstalleerd op de voorbereide en afgebakende site van de site (hacienda of een kleine achtertuin).

Om het hek van de tuinbox te ordenen, kunt u het volgende gebruiken:

• vlakke of golvende leisteen;
• onnodige boards;
• polycarbonaatplaten;
• plastic;
• afvalmateriaal dat bodemvocht langer dan één zomerseizoen kan verdragen.

Verder wordt organische grond in het voorbereide compartiment in lagen organisch materiaal gegoten. Voor de winter worden dergelijke bedden niet gedemonteerd en in het voorjaar, na het losmaken van het oppervlak, is het mogelijk om zaden of zaailingen van bepaalde gewassen opnieuw te planten. Deze benadering is niet alleen praktisch, rationeel, maar ook esthetisch.

Hoge bedden worden meestal gepresenteerd in de vorm van richels of trapezoïden. De opkomst van de grond wordt in de regel verzorgd door een "kussen" van de compostlaag, waarover de aarde wordt gegoten. In gebieden van ons land waar de beer gebruikelijk is, wordt een laag compost niet gebruikt, de opkomst wordt alleen uitgevoerd door aarde te gieten. De beer plaatst meestal nesten in de compostlaag (een warme en vochtige plaats is een ideale habitat) en kan zich zeer snel over de site verspreiden.

Hoge bedden worden meestal gebruikt voor het kweken van kalebassen:

• komkommers;
• pompoen;
• courgette;
• soms worden sommige soorten aardappelen op deze manier geteeld.

Bedden met hoge zijkanten zijn gemaakt voor één seizoen. In de meeste gevallen nestelt de dijk zwaar onder het gewicht van de sneeuw en verliest zijn functionele achtergrond. Als wevende planten (bijvoorbeeld komkommers, sommige soorten courgettes) worden gekweekt in een tuinbed met een doosstructuur, dan is het niet misplaatst om het hek uit te rusten met een verticaal rooster (van hout of metaal, gemaakt met weven, geïmproviseerde middelen).

Als een dergelijk ontwerp is uitgerust met een hoge koepel, vastgezet met een film, wordt een gewoon tuinbed een kas. Het kweken van zaailingen in dergelijke draagbare ontwerpen is erg handig en praktisch.

"Warme" bedden worden genoemd vanwege het feit dat er in hun onderste lagen verse, niet overrijpe mest is. De mestdijk wordt uitgevoerd in de late herfst, zodat tijdens de winterperiode alle processen onder dekking van sneeuw zullen passeren. In het vroege voorjaar, nadat de sneeuw is gesmolten, worden dergelijke bedden gereinigd zodat ze door de zon worden opgewarmd en afbraakprocessen worden gestart.

Vervolgens begint de mest te rotten met een grote afgifte van warmte. In de regel kan in composthopen tijdens de "brandende" temperatuur binnen 40-50 graden worden bereikt. Maar de mestlaag ligt niet hoog op de bedden en dit effect treedt niet op; bovendien vertraagt ​​de winterblootstelling het "verbrandingsproces" aanzienlijk. Al deze manipulaties en voorbereidingen zijn nodig om gewassen in een klaar, "warm" bed te planten. Meestal wordt dit gedaan voor het planten van planten met een ondiep wortelstelsel - komkommers, radijzen, enz.

Na het einde van het zomerseizoen wordt alle mest verwerkt. Als je de bovenste laag aarde verwijdert, kun je eronder humus vinden, een zeer waardevol substraat. Deze natuurlijke meststof kan worden verspreid over de tuin of in de buitenwijken.En aan het einde van de herfst zal het mogelijk zijn om mest opnieuw in de tuin te zetten en het proces van het voorbereiden van een "warme" tuin volgens een nieuwe te starten.

In kleiknoppen, op zeer lage plaatsen waar al het water constant wordt afgevoerd en in wetlands, is het noodzakelijk om de bedden uit te rusten met afvoer. Het is niet moeilijk om ze te maken - meestal wordt 50-60 cm van de grondlaag verwijderd, vervolgens wordt zand op een hoogte van ongeveer 20 cm op de bodem van de resulterende put gelegd, dan wordt zaagsel gegoten, humus en pas daarna is de grond. De afvoer en gasuitwisseling in bedden van dit type zijn uitstekend - een ideale plek voor het kweken van wortelgewassen (bijvoorbeeld aardappelen).

Het maken van een bed met elke configuratie vereist enige voorbereiding. Om de bedden in de vorm van dozen uit te rusten, moet u de volgende materialen gebruiken:

• leisteen of planken, kunststof of polycarbonaat met een zodanige hoogte dat er ten minste 30 cm in de grond en ten minste 20 cm van het gehele product op het oppervlak is;
• haringen gemaakt van hout of metaal, die nodig zijn om het materiaal van het hek vast te zetten;
• non-woven materiaal waarmee de bodem van de voorbereide geul kan worden bedekt.

Na de knuppel - een gegraven gat is bedekt met niet-geweven materiaal, moet het worden gevuld met de volgende lagen van bovenaf:

• zaagsel of stro - ongeveer 10 cm;
• droog loof (dat je van tevoren hebt voorbereid vanaf de herfst) - ongeveer 10 cm;
• een mengsel van compost en aarde, in een verhouding van 1 tot 2 (laaggrootte 10 cm of meer);
• een schone laag aarde van minimaal 10 cm.

Alle voorbereidende processen voor het creëren van bedden vinden plaats in het voorjaar, wanneer de grond voldoende droog is en klaar om te graven. Het is noodzakelijk om het volgende algoritme van acties te doorlopen:

1. markering op de grond - meestal gedaan met haringen en een uitgerekt koord. Bij het berekenen van de grootte van de bedden is het belangrijk om te weten dat hoe smaller de geul, hoe sneller deze zal uitdrogen;
2. Vervolgens is de voorbereiding van het materiaal voor het hek - het snijden, de voorbereiding van haringen. Als de doos niet erg groot is, is het handiger om deze van tevoren te monteren met zelftappende schroeven. Dergelijke ontwerpen zijn herbruikbaar, ze kunnen worden schoongemaakt voor de winterperiode, als de bedden worden overgedragen;
3. vervolgens wordt een hek op de tuin geïnstalleerd;
4. Verder wordt niet-geweven materiaal op de bodem van de put gelegd;
5. een laag zaagsel, droog loof, aarde, gemengd met compost en alleen aarde, wordt achtereenvolgens bedekt.

En tot slot. Uw site kan niet alleen een goede oogst opleveren, maar er ook esthetisch uitzien. Landschapsarchitectuur kan zich niet alleen manifesteren op de binnenplaats van een privéhuis, maar ook in de tuin, in de tuin. Maar het belangrijkste principe van de locatie van bedden op het grondgebied moet nog steeds de behoeften van planten in zonlicht zijn. Op een goed gelegen bed zal de verzorging van planten minimaal zijn.